11 april ’08 Trein

Nou ben ik al niet echt een ochtend mens. Stop me dan ook nog in een overvolle trein in de ochtend en je weet zeker dat ik niet bepaald lief en aardig blijf. Al die mensen die dichtbij je zitten of staan, heerlijke frisse lucht maar niet heus. Onuitgeslapen gezichten en overduidelijk monden, ook niet zulke frisse oksels. Al heb je van dit laatste meer last in de zomer in de avondspits.

Maar soms heb je van die dagen dat je geluk hebt, of tenminste dat denk je. Je kunt iets later naar school en pakt net de juiste trein (er komen er 6 per uur langs bij mijn instappunt), zodat je wonderbaarlijk genoeg een zitplaats hebt met niemand naast je!

Even lekker verder wakker worden..

Maar onder dat wakker worden beginnen er geuren tot je door te dringen, niet van de mensen om je heen die benauwend dichtbij je zijn, want je hebt ruimte om je heen, maar gewoon wat er hangt in de trein. Het ruikt naar een baby en dat is geen lieve schattige geur, wat je misschien wel verwacht als je het over een baby hebt. Maar een beetje een zure lucht en alsof er nodig een andere luier om heen moet.

Je probeert je er maar een beetje voor af te sluiten en je ogen dwalen af naar de grond. En dan zie je grote wolken stof over de treinvloer zweven. Als je nog wat beter kijkt zie je haren liggen en haren van andere mensen zien liggen, vind ik vaak niet echt fris. Ik bedoel maar, als je op vakantie bent en er zitten van de vorige vakantiegangers nog haren in het doucheputje, dan word je daar ook niet echt blij van. En alsof dat nog niet genoeg is op de vroege ochtend, ligt er ook de ‘standaard’ zooi, stukjes papier, verpakkingen en zakdoekjes. Dan maar snel door het raam kijken, voor zover je er goed door heen kan kijken, want bepaald glashelder is het niet.

Misschien in het vervolg toch maar sportief de fiets pakken, wel z’on slim plan voor iemand met een ochtendhumeur en wel zo sociaal voor mijn omgeving.

12 april ’08 turkse pizza

Ik houd erg van lekker eten, maar ook van makkelijk eten. Wat je zo even op kan warmen zonder veel gedoe als je een hele dag weg of druk bent geweest. Dan word het al snel niet al te gezond eten natuurlijk, maar iets wat ik ook dan wel lekker vind is een turkse pizza. Ik maak mezelf maar wijs dat dat een stuk gezonder is dan een normale pizza. En nog een belangrijk punt, ze smaken erg goed! Beetje warm maken, sla erop en smullen maar..

Tenminste, als je ergens een lekkere verse haalt bij een turkse winkel..  Het geweldige idee om een stapel diepvries turkse pizza in de vriezer te stoppen “zodat ik wanneer ik er maar wil eentje kan opwarmen” blijkt toch niet z; on geweldig goed plan.

Na het opwarmen zien ze er een beetje raar uit, de kleur van het vlees en kruiden is niet echt zoals het hoort. En de smaak ook niet. Het lijkt alsof je een stuk karton eet en je moet het er met kracht ook echt bijtend afscheuren. Nou ben ik zo koppig om gewoon dan door te eten omdat ik te lui ben om dan nog wat anders te maken (oftewel in de magnetron/oven te stoppen), maar dat kun je op zulke momenten beter maar niet doen.

De aanblik had eigenlijk al genoeg gezegd. En misschien dat ik daarom ook al een beetje in mijn hoofd had zitten dat het geen lekkere maaltijd zou worden. Misschien dat je daarmee automatisch al je smaak gaat beinvloeden, als het er niet lekker uitziet stel je je er al op in dat het ook niet lekker gaat smaken. En vaak wordt dat bevestigd, dus wie weet had het geblinddoekt een stuk beter gesmaakt. Maar ik laat dit aan iemand anders over om uit te proberen.

En ja, ik heb ook iemand met wat meer verstand van deze zaken de oven laten instellen, met hetzelfde effect. Volgende keer halen we het gewoon lekker warm en vers bij de winkel!

Presentatie kwartaal 3 van crosslab

riske-crosslab

Presentatie over wat ik in kwartaal 3 van het vak crosslab heb geleerd over zintuigen en mijn idee voor een concept voor een zeepwinkel.

04 april ‘ 08 parfumerie

Iedereen wil natuurlijk lekker ruiken, dus vaak gebruik je dan parfum. Dus je bezoekt een parfumerie om daar een nieuw luchtje uit te zoeken. Maar loop een parfumerie binnen en je krijgt gelijk een klap van die overduidelijke lucht die er hangt. Een walm van verschillende parfums die door elkaar gemixt zijn. Je krijgt er haast hoofdpijn van en ik vraag me af hoe het met je gesteld is als je er dag in, dag uit in die geur moet staan. Ik heb van mensen met astma en andere luchtweg problemen vernomen dat dat een ware hel is. Ik vind het al erg om er 15minuten rond te lopen, laat staan er de hele dag in staan.
Ook als je geurtjes gaat uitproberen, op een gegeven moment lijkt je neus het wel te begeven. En je kunt niet meer goed beslissen wat je nou lekker vind ruiken en wat niet.

02 april ’08 konijn.

Gezellig een huisdier als je alleen woont. Ik heb een huiskonijn. Maar zo gauw je het huis binnen loopt ruik je de houtsnippers en hooi. En natuurlijk het konijn zelf. Het hooi stinkt niet echt, maar echt een lekkere geur vind ik het ook niet. En het wordt weer zomer wat ervoor zorgt dat mijn konijn sterk verhaard, en je dus niesaanvallen krijgt, want overal dwarrelen haartjes.

01 april ’08 Pluisjes.

Proeven en voelen.

Als het buiten koud is, is het altijd heerlijk om een lekkere dikke sjaal om te hebben. Alleen nou heb ik een sjaal die extreem veel pluist, en dan echt heel erg wollig en pluizig. Geloof is dat zodra je wat eet met die sjaal om je gelijk een hap vol pluisjes mee eet. Het blijft overal op plakken, je handen, je kleding, je lippen. Geen succes dus, en echt lekker smaakt het ook niet.

22 februari ’08 Straat.

Terwijl ik van het station naar huis liep, kwam ik langs stratenmakers. De straat was helemaal opengehaald en er rook een vieze rioollucht.

22 februari ’08 Schoolgang.

Ik liep door de school heen en er hing een erg rare lucht. Het rook naar een soort sporthal, soort zweetvoeten. Echt een hele nare doordringende geur.

22 februari ’08 Trein.

In de trein van Rotterdam naar Deventer. Een hele ouderwetse trein uit Duitsland, met aparte hokjes en in de gangen bagage ruimte. Iedere keer kwam er een rare geur langs. Alsof er iets aan het verbranden was. Het bleek dat dit de remmen waren, wat iedere keer een brandgeur afgaf als we vlak voor een station remden.